سرای حلمی

سِرِ میخانه‌ی ما رابه آسانی نخواهی برد
به باد ار سر رود امّا پشیمانی نخواهی برد

درون معبد جانان گِلِ فریاد می‌ورزند
به دل خواهی بجوشانی، به پیشانی نخواهی برد

کلام رمز دوشینه درون جام می‌ریزم
از این پیمانه‌چرخانی پریشانی نخواهی برد

بدین شیخی و خاخامی‌نمان در خویش و راهی شو
چنین ترکیب دیوانه به دامانی نخواهی برد

به خامشگاه بی‌خویشان بیا و خرقه آتش کن
که‌‌‌ای دردِ سراسیمه تو درمانی نخواهی برد

سخن کوته کن و حلمی‌به کوی راستمردان زن
چنین با خوی زرتشتی مسلمانی نخواهی برد

کتاب صد غزل
حامی‌باش