تو شبیه بهشتی. این لحظه زبان از سخن باز می‌ماند، و باز چون همیشه خاموشی سخن می‌راند. تو شبیه خدایی. باید جرأت کند زبان و به درستی، هجاهجا بگوید: تو خدایی.
نه، چنین عشقها بر زمین نادره است. چنین عشقها را چار و هشت نمی‌زاید. چنین عشقها پنج و شش نمی‌داند. چنین عشقها را دانستن، جان می‌طلبد و زمان، به هزار خلقت.
واصلی را میل خلق بود، مرا میل خلقت. واصل را خلق، دون کرد، و مرا خلقت، ورا. من این چنین واصلین نمی‌دانم، چنیان که حرف تو می‌زنند و کار خود می‌کنند. من حرف تو می‌زنم، کار تو می‌کنم.
حلمی| هنر و معنویت
